1000 wyswietleń! Jest moc!

====================>>

Haru: Jak widać may już przeszło 1000 wyświetleń!
Bestia: Z tej okazji dodany został przede wszystkim pley-er z głupawymi piosenkami
Hrau: Oraz kilaka artów autorstwa Hidadaki i one-short
Bestia: A więc najpierw arty i parę zdjęć Haru które zostały zrobione jak Irs dostała w swe ręce aparat
Haru: I jeszcze jedna sprawa. Ostatnio był konkurs w którym nikt nie wziął udziału -.- Dlatego możemy zdradzić wam tylko imię tego bakugana, a nie powiedzieć kim tak na prawdę jest.
Bestia: Kim jest Sanguinem dowiecie się dopiero w tedy gdy pojawi się on w jakim rozdziale
Haru: A więc, nie przedłużając. Bierzcie mnie!

Obrazki

Bestia: A teraz one-short

Poranek jak każdy

 

Chłopaka o długich białych włosach z zamyślenia wyrwał czyjś krzyk. Osiemnastolatek niechętnie zwlókł się z parapetu, skąd obserwował nocne niebo i powędrował ciemnym korytarzem w stronę źródła hałasu.

Młodzieniec powoli otworzył oczy. „No tak, przysnąłem”- pomyślał i zaczął próbować uwolnić swoją rękę spod śpiącego na niej chłopca, tak aby go nie zbudzić.

- Czemu ty mnie za każdym razem musisz budzić? - zaspany piętnastolatek obrócił się w stronę swojego kolegi.

- To nie moja wina, że ciągle śpisz na mojej ręce.

- Ale to przez ten twój…- kawaler uciszył chłopca poduszką, poczym wstał i odsunął kawałek zasłon. Jak tylko ciepły promień słońca musnął jego jasno brązową skórę zasłonił powrotem okno i ruszył w stronę drzwi.

- Idziesz się znowu zamknąć w tej swojej ciemni?

- Mój pokój to nie ciemnia.- oburzył się tamten.

- A właśnie, że ciemnia. Zawsze kiedy źle się czujesz albo masz zły humor, to zasłaniasz zasłony i siedzisz tam po całymi dniami po ciemku.

- A skąd możesz to wiedzieć, jesteś tu ledwo kilka miesięcy.

- Twoja mama mi mówiła.

- A przymknij się różowowłosy kocie.

- Przymknijcie się obaj- z stojącego w rogu pokoju kociego mebla odezwał się biały kot w zielononiebieskie prążki- Co się tak gapicie? Gadającego kota żeście nie widzieli?

- Wybacz Illusions.- młody mężczyzna zaczął drapać zwierzaka za uszami.

- Tia…- futrzak przewrócił oczami. Chwile później do pokoju weszła mała albinoska.

- A już się zaczynałam zastanawiać gdzie poszedłeś Ren- dziewczynka podeszła do starszego z chłopaków merdając przy tym swoim wilczym ogonem.- Chodźcie na śniadanie, mama już czeka.

- Dobrze mała- starszy brat pogłaskał dwunastolatkę po głowie i zwrócił się do chłopca wstającego z łóżka.- Załóż coś na siebie Lync i nie paraduj znowu w samych bokserkach.

- Wcale nie paraduje w samych bokserkach.- oburzył się koci chłopiec i po chwili dodał już ciszej- Mam jeszcze bluzkę.

- Oj no chodź- albinoska złapała nastolatka za rękę- Mama obiecała, że pójdziemy później do centrum handlowego i dostaniemy coś słodkiego.

            Gdy młodzież weszła do jadalni Lync i Ren przywitali się z czekającą tam osobą.

- Dzień dobry pani Lidio.

- Cześć mamo.

- Jak się spało chłopcy?- spytała kobieta.

- Dobrze.- odpowiedział koci chłopiec sięgając po dzbanek z mlekiem.

- A ty Ren?

- O dziwo udało mi się zasnąć.- młodzieniec merdał widelcem w jedzeniu.

- Ta, ale budzić mnie nie musiałeś.- oburzył się nastolatek.

- Jedz i nie marudź.- kawaler zmierzył wzrokiem chłopca.

- No właśnie Mruczku, jedz i nie marudź.- wtrąciła się albinoska.

- Ja ci dam „Mruczka”!- dzieciaki zaczęły się gonić wokół stołu.

- Nie złapiesz mnie Vestalianinku!- dziewczynka zmieniła się w wilka. Pani Lidia widząc zaistniała sytuacje tylko westchnęła, a Ren natomiast złapał się za głowę i powiedział:

- Jak pies z kotem.

- Nie jestem psem!- oburzyła się wilczyca.

- Ale należysz do rodziny psowatych- koci chłopiec omal nie oberwał od małej.

- Macie się natychmiast uspokoić, albo nigdzie was dzisiaj nie zabiorę!- oburzyła się kobieta. Dzieciaki rzuciły sobie tylko ostatnie wrogie spojrzenie i z pokora zajęły powrotem swoje miejsca.- No i tak ma być.- Lidia uśmiechnęła się- W sumie to my mamy to niezły zwierzyniec. Kotek, wilk i smok.- Kobieta mówiąc ostatnie słowo skierowała wzrok na swojego dorosłego syna.

- Dobrze wiesz, że nie lubię jak mnie tak nazywasz.- chłopak zmierzył matkę swoimi żółtozłotymi gadzimi oczami.

- Dobrze, dobrze. Ty mój fioletowy, pierzasty jaszczurze.- Lidia puściła oczko kawalerowi.

- Mamo…

- Ale co do zwierzyńca pani Lidia ma trochę racji, w końcu prócz nas to w ogrodzie są kolejne dwa smoki i Wendego, u Mitsu siedzi wilk, u mnie kot, a u ciebie Nii-sama przerośnięty fioletowy kogut i czasami bywa też kruk.- Lync spojrzał na swojego brata.

- Ren ty czasem nie miałeś się dzisiaj spotkać z Shinem?- przypomniało się dziewczynce.

- Szlak! Zapomniałem! Która godzina?

- Dziesiąta.- matka spojrzała na zegarek.

- Co?! Już powinienem być na miejscu!- chłopak szybko wybiegł z pomieszczenia, po drodze prawie potykając się o własne nogi.

- Nie przepadam za tym całym Shinem.- stwierdził koci chłopiec.

- Ty nikogo nie lubisz.- skomentowała to albinoska pokazując vestalianinowi język.

- Wcale nie.

- Nie kłóćcie się.- kobieta uciszyła nastolatków.